“Zelfmonitoring” is een waardevolle bondgenoot in dieetprogramma’s die tot gewichtsverlies leiden zonder de fysieke en mentale gezondheid en het welzijn te verstoren. Een deskundige legt uit waarom.

Ik kwam de term ‘zelfmonitoring’ tegen in de scriptie van de dochter van een goede vriendin, die al jaren worstelt met diëten, en zij zei tegen mij: ‘Lees wat Maraki schreef en vertel het mij.’ En tussen kaas en peer probeerde hij mij uit te leggen wat ‘zelfcontrole’ betekent in de taal van voedingsdeskundigen en voedingsdeskundigen.

Waarom bleef ik geduldig zitten om te horen wat hij te zeggen had? Waarom ze heeft alles geprobeerd proberen iets anders te worden dan wat ze de afgelopen dertig jaar is geweest: overgewicht.

‘Zelfcontrole’ wijst u de weg

Diëten van geduld, zwemmen, eiwitten, diëten-vasten, diëten-bliksem. En waar hebben we niet allemaal ooit onze toevlucht genomen tot afvallen? Sommigen verloren samen met hun extra kilo’s en hun humeur of, erger nog, hun gezondheid.

Ja, er kan van alles gebeuren als je niet naar de experts gaat, maar je “je mond hecht” en ongelooflijke diëten volgt om eindelijk alle verloren kilo’s terug te krijgen. Daarnaast zul je worden belast met de last van schuldgevoelens, maar ook met de gevoelens en teleurstellingen, die sommigen van ons tot emotionele gevoelens zullen leiden. Dat is een vicieuze cirkel. En dit is waar ‘zelfcontrole’ om de hoek komt kijken, wat ‘veel meer betekent dan het wegen of registreren van calorieën’, legt voedingsdeskundige MSc uit.

De techniek van zelfcontrole en het instrument van opnemen

Zelfcontrole is een belangrijk onderdeel van iemands inspanningen om een ​​dieetplan te volgen. Het is geen blik in de spiegel, maar een techniek waarbij de persoon wordt getraind die wil afvallen en mentaal en fysiek gezond wil zijn.

Wat betekent onderwijs? “Dat de diëtist de persoon die bij hem op kantoor komt om af te vallen behandelt als ‘diëtist in opleiding.’ Als u niet goed leert eten, kunt u aan het einde van uw succesvolle poging uw ideale gewicht niet behouden“, legt Magdaleni Aravidou uit.

Houdt u een dagboek bij?

Zoals hij ons vertelt, is het instrument van zelfcontrole het ‘registratie van de dagelijkse inname’, ‘monitoring’ of, anders, een praktijk die internationaal wordt gebruikt. Je registreert alles wat je consumeert. Papier en inktvis, om het zo maar te zeggen.

“Door op te nemen kun je begrijpen hoe belangrijk het is niet alleen wat je wel eet, maar ook wat je niet eet”, zegt de expert en legt uit: “Je begrijpt dat het ultieme kwaad is om geen snoepje te eten, maar om er niets van te eten . Of zelfs dat het eten van fruit zonder het te combineren met eiwitten een gewoonte is die je misschien als gezond beschouwt, maar die hypoglykemie veroorzaakt, waardoor je hongerig wordt. Dat is de reden waarom veel mensen die een dieet volgen, klagen dat ze honger hebben. Van een appel kun je geen genoeg krijgen als je er niet mee eet, bijvoorbeeld wat nootjes of yoghurt of een klein stukje kaas».

Zelfcontrole verlicht schuldgevoelens

Uit ons gesprek begrijp ik dat u niet verder kunt gaan met de opname, tenzij u in de leer bent gegaan bij de diëtist/voedingsdeskundige, die u de correlaties tussen gewichtsverlies of gewichtstoename en uw voedingskeuzes zal uitleggen en u zal leren correcter te eten door het systematisch vastleggen van de resultaten van .

OM DE WEEGSCHAAL TE VERTROUWEN MOET JE CORRECT WEGEN, NIET VAAK. EENMAAL PER MAAND OF TWEE.

“4-5 afspraken met de specialist zijn voldoende om te leren de juiste dagboekhouding te voeren”’, vertelt mevrouw Aravidou en vervolgt: ‘Met zelfmonitoring, zoals de term in de anderstalige literatuur verwijst, wordt een goede relatie tussen het individu en voedsel en het herstel van de mentale en fysieke gezondheid bereikt. De persoon wordt zich bewust van wat hij eet en raakt van het gebruikelijke schuldgevoel af. Als hij bijvoorbeeld een snoepje eet, laat de diëtist/voedingsdeskundige via zijn opname de werkelijke kosten van de ‘fout’ zien, die overigens helemaal niets kost in de context van een uitgebalanceerd dieet. In de praktijk betekent dit dat als u goed bent opgeleid door de analyse van de gegevens die u samen met uw diëtist opstelt, u geen voedingsdeskundige voor het leven nodig heeft om op gewicht te blijven. Je wordt op de een of andere manier je eigen “diëtist” en volgt een goed dieet waar, zoals ik gewoonlijk zeg, er geen verboden zijn, zijn er voorwaarden”.

En hoe zit het met wegen?

De weegschaal is een leugenaar Ik heb vaak gedacht dat ze “vastzat” op een niet zo magisch getal, terwijl ik alles heb gedaan wat ik moest doen om af te vallen. De gesprekspartner glimlacht: “Zal ik je een voorbeeld geven over de schaal? Sommige gynaecologen houden het gewicht van zwangere vrouwen in de gaten door ze met kleding aan te wegen. Dat wil zeggen, het begint een keer in de zomer, wanneer de vrouw een dunne jurk en sandalen draagt. En het wordt in december gewogen en heeft het meeste gewicht sinds wintertruien en -broeken.

»Om de weegschaal te vertrouwen moet je dat niet vaak doen. Eén keer per maand of twee is voldoende. En uiteraard mag er niet gewogen worden na een huwelijksreceptie of na terugkomst van vakantie. We laten een periode van drie dagen van een uitgebalanceerd dieet verstrijken voordat we worden gewogen. Voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd is het beoordelen van het gewicht van de weegschaal nog moeilijker, omdat ze zwaarder lijken als ze bijna vocht vasthouden. Hetzelfde geldt voor mensen die cortisonbehandelingen of andere medicijnen ondergaan, die dit ook veroorzaken.’

“Maar is het zelfcontrole met een paar wegingen per maand?” Ik vraag het redelijkerwijs, om het antwoord te krijgen: “Het verliezen en behouden van het gewenste gewicht is geen kwestie van een paar weken. Als je bijvoorbeeld acht kilo wilt afvallen, zie je over zes maanden het resultaat. Als je jezelf vaak weegt, zul je periodes doormaken waarin je zegt: “Ik zit vast, ik val niet af” en je zult ontmoedigd raken, je zult moe zijn. De moeite die iemand doet om af te vallen vereist echter geduld en doorzettingsvermogen en geen ontmoediging. Voor mij gaat zelfcontrole niet zozeer over wegen. De weegschaal is een “saboteur” in de context van diëten. We willen het, maar we hechten er geen waarde aan, omdat we meer geïnteresseerd zijn in wat we doen.”

Integendeel, iemand zal zeggen: Waarom zou ik de moeite nemen om op te nemen en te trainen en bijvoorbeeld niet degene volgen waarbij je snel afvalt zonder erg hongerig te zijn? Ik stel mijn vraag en krijg het antwoord:

“Als iemand mij vertelt dat hij zo’n dieet wil volgen, vraag ik hem: “Zou u uw kind Keto maken?‘We moeten onszelf behandelen zoals we onze kinderen behandelen. Wij zijn niet minder belangrijk dan zij.”